Ο «σύγχρονος Παρθενώνας» της επταετίας Σημίτη. Δίκτυα παραπληροφόρησης και δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων.

Ενώ η κοινωνία απαιτεί από τους δημοσιογράφους αυτονομία και αξιοπρέπεια, μακριά από κρατικές, πολιτικές, επιχειρηματικές ή άλλες εξαρτήσεις

Ενώ ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων επιτάσσει με αυστηρότητα ότι
- ο δημοσιογράφος πρέπει «να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας» (άρθρο 1 παρ Α) και
- «Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών, (άρθρο 1 παρ Α)

Ας δούμε πως ορισμένοι δημοσιογράφοι συμπράττοντας με συνωμοτικό τρόπο με μία ομάδα πολιτικών, επιχειρηματιών και άλλων παραγόντων, καταρράκωσαν τις αξίες του λειτουργήματος της ενημέρωσης και την έσυραν στο επίπεδο της κρατικής ή άλλης προπαγάνδας.

Ας δούμε πως η διεφθαρμένη κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών του Κ. Σημίτη μετέτρεψε τα ΜΜΕ σε «παπαγαλάκια» της περίεργης εξουσίας του… Για να θυμόνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι…

Ο Οτσαλάν και ο «επικοινωνιακός χειρισμός» της προδοσίας!

.
Τον Φεβρουάριο 1999, όλος ο πλανήτης συγκλονίζεται από την πιο βρώμικη και ατιμωτική υπόθεση των μεταπολιτευτικών χρόνων: την «υπόθεση Οτσαλάν». Ο ηγέτης εκατομμυρίων Κούρδων της Τουρκίας απάγεται και οδηγείται σιδηροδέσμιος, από τα χέρια των μυστικών υπηρεσιών στη Αθήνα και την ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι, στην φυλακή του Ίμραλι.

Η κυβέρνηση Σημίτη είναι πανικόβλητη. Ο ίδιος ακόμη περισσότερο.

Κατηγορείται δημόσια, ότι παρέδωσε συνειδητά τον Α. Οτσαλάν στην Τουρκία. Η ελληνική κοινή γνώμη, βαθιά πληγωμένη, τάσσεται ενστικτωδώς με αυτή την άποψη. Η διαδήλωση που ακολούθησε τα τρομερά αυτά γεγονότα, είναι μία από τις μεγαλύτερες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Τα τηλεοπτικά παράθυρα συγκλονίζονται από τις ανατριχιαστικές καταγγελίες συνεργατών και φίλων του Οτσαλάν όπως του απόστρατου Αντώνη Ναξάκη του δικηγόρου Φαήλου Κρανιδιώτη, του Σάββα Καλεντερίδη κ.ά,.

(Βέβαια ο ρόλος ορισμένων εξ αυτών είναι αμφιλεγόμενος και διερευνητέος, αφού κάποιοι ήταν συνεργάτες της κυβέρνησης και παραμένει ακόμη ασαφές πως ακριβώς από τα χέρια τους ο Οτσαλάν βρέθηκε στις αγκάλες της Τουρκίας, όπως έχει καταγγείλει και ο ίδιος…) Όμως, αυτοί επιρρίπτουν τις ευθύνες στην κυβέρνηση και η κυβέρνηση κλυδωνίζεται…

Μετά από συνεχείς συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου, στις οποίες σύμφωνα με πληροφορίες, συμμετείχαν μεταξύ άλλων κορυφαίοι συνεργάτες του Κ. Σημίτη, όπως ο Ν. Θέμελης, ο Θ. Τσουκάτος και ο Γ. Πανταγιάς, κ.ά, και μετά το αρχικό σοκ, το «πρόβλημα» αναλαμβάνει να επιλύσει ο «εξπέρ» σε ζητήματα «χειρισμού» των ΜΜΕ, Γ. Πανταγιάς.

Πρώτο μέτρο της κυβέρνησης Σημίτη, ήταν η «επιστράτευση» του Μίκη Θεοδωράκη. Μέσα στην νύχτα από το σπίτι, κυριολεκτικά φορώντας την ρόμπα του, στις 27-02-1999, και μάλλον παρασυρμένος από κακή πληροφόρηση, ο Μίκης Θεοδωράκης μιλώντας στα κανάλια, κάνει τις ίσως πιο ατυχείς δηλώσεις της πολιτικής σταδιοδρομίας του. Κατηγορεί τους καταρρακωμένους Κούρδους, που μιλούσαν για προδοσία της ελληνικής κυβέρνησης, για «αχαριστία» και «συκοφαντία»... Οι πληροφορίες λένε ότι του το είχε ζητήσει προσωπικά ο τότε Πρωθυπουργός. Πάντως την επόμενη μέρα τον Μίκη ευχαριστεί τηλεφωνικά ο ίδιος ο Σημίτης… (ΑΠΕ 452541) Γιατί το έκανε αυτό ο Έλληνας μουσικός, θα πρέπει κάποτε να το εξηγήσει, για λόγους υστεροφημίας περισσότερο…

Η «συνωμοτική» σύσκεψη.

Τις ίδιες εκείνες σκοτεινές ημέρες, λίγο μετά την 15η Φεβρουαρίου 1999, ο Γ. Πανταγιάς, εδώ έμπιστος σύμβουλος του Σημίτη σε θέματα Τύπου και ΜΜΕ, συγκαλεί άτυπη σύσκεψη για το ίδιο θέμα, στο σπίτι του πρώην υπουργού Εξωτερικών της ΝΔ επί κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, κ. Μιχάλη Παπακωνσταντίνου.

Ναι! Καλά διαβάσατε! Ο Γ. Πανταγιάς το σπλάχνο του βαθέως εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, συγκαλεί σύσκεψη στο σπίτι πολιτικού της ΝΔ!!! Όχι στην Βουλή, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, ούτε καν σε δημόσιο χώρο, αλλά στο ΣΠΙΤΙ πολιτικού της τότε αξιωματικής ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, συγκαλεί σύσκεψη για ένα ζήτημα που απειλεί την κυβέρνηση!!!

.
Κάποτε θα πρέπει να οριστεί με τρόπο κοινά αποδεκτό η έννοια του ΠΑΡΑΘΕΣΜΙΚΟΥ, του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ, της ΠΑΡΑΕΞΟΥΣΙΑΣ, των κέντρων ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ, ώστε να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε επαρκώς τον χαρακτήρα ορισμένων ομάδων και γεγονότων και τις συνθήκες υπό τις οποίες ελήφθησαν κάποιες αποφάσεις.

Στην σύσκεψη συμμετέχουν ή παρεβρίσκονται πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι παράγοντες από το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Εκεί θα δοθούν οδηγίες για τον «επικοινωνιακό χειρισμό» της υπόθεσης Οτσαλάν, όπως αλλιώς λέγεται η χειραγώγηση των ΜΜΕ. Όπως όλοι γνωρίζουν, η κυβέρνηση Σημίτη επεδίωξε μετ επιτάσεως να καταλογίσει ευθύνες στον «υπερβάλλοντα ζήλο» τρίτων προσώπων, σε «υπερπατριώτες» κ,ά και να

Τα ονόματα

Τα ονόματα όσων συμμετείχαν στην αφύσικη αυτή σύσκεψη, δημοσίευσε η εφημερίδα ΠΑΡΟΝ στις 25-11-2001, μιλώντας για ειδησεογραφικό "χαλκείο":

.

-η Μ. Δαμανάκη,

-ο Γ. Πανταγιάς,

-o τότε ευρωβουλευτής της ΝΔ Κ. Χατζηδάκης,

-ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Το Βήμα» Ριχάρδος Σωμερίτης,

-ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Εξουσία» Μ. Βασιλάκης

-και ένας υπουργός της κυβέρνησης.

Όμως αργότερα, κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην σύσκεψη υπό την πίεση των γεγονότων «κελάδησαν», άρχισαν να μιλάνε για «πολιτικά παιγνίδια και δίκτυα παραπληροφόρησης» με «κατευθυνόμενες πληροφορίες» και να δίνουν και άλλα ονόματα. Το πώς και το γιατί θα το δούμε παρακάτω. Έτσι, και όπως έχουν καταγγείλει σε κατ ιδίαν συζητήσεις με δημοσιογράφους, δικηγόρους κ.ά, στην σύσκεψη παρεβρέθηκε πολύ μεγαλύτερος αριθμός δημοσιογράφων και πολιτικών, ενώ αναφέρουν και έναν επιχειρηματία χωρίς να τον κατονομάζουν. Επίσης, όπως λένε, κάποιοι ενημερώθηκαν για τις αποφάσεις τηλεφωνικά.

update ????????????????????????????????? Στο σημείο αυτό είμαστε αναγκασμένοι να αφαιρέσουμε μία παράγραφο κατόπιν σύστασης των νομικών συμβούλων μας

Πρέπει να τονίζουμε, ότι δεν υιοθετούμε υποχρεωτικά τα όσα αναφέρουν οι καταγγελίες. Τα ονόματα που έχουν δοθεί, ειδικά των δημοσιογράφων, είναι πολύ περισσότερα. Όσοι αρνούνται ότι παρευρέθησαν ή ακόμη χειρότερα ότι συμμετείχαν σε αυτή την συνάντηση, ας το διαψεύσουν, θα δημοσιεύσουμε ευχαρίστως τα λεγόμενά τους. Ούτε είναι βέβαιο ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι υιοθέτησαν πλήρως την «γραμμή» Πανταγιά. Σημειώνουμε πάντως, ότι έχουμε στην διάθεσή μας και ηχητικά ντοκουμέντα με αυτές τις καταγγελίες.

Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι όλοι οι προαναφερόμενοι και πολλοί άλλοι, εκφράστηκαν με τον ίδιο αρνητικό τρόπο και με τα ίδια πάνω κάτω επιχειρήματα για τους φίλους της κουρδικής υπόθεσης στην Ελλάδα. Κάποιοι ταλαιπωρούνται ακόμη και σήμερα από τις βρωμιές που γράφτηκαν και τις φήμες που διαδόθηκαν επί παντοδυναμίας Σημίτη σε αυτό το παιγνίδι παραπληροφόρησης και δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων. Όσοι λοιπόν δεν συμμετείχαν ας διαχωρίσουν την θέση τους.

Δίκτυο παραπληροφόρησης και συκοφαντίας

«Δράστης» των αποκαλύψεων είναι ο δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης, προστατευόμενος τότε σύμφωνα με το ΠΑΡΟΝ, των: "Σκανδαλίδη, Ρέππα, Κύρκο, Μίκη, Θ. Γεωργακόπουλο, εφημερίδα «Αυγή»".

Ο ΜΒ μετά την σύσκεψη που προαναφέραμε, συμπεριφέρθηκε ως «βασιλικότερος του βασιλέως». Υβριστικά και συκοφαντικά, ακολουθώντας την γραμμή που έλαβε στην απίθανη αυτή σύσκεψη, επετέθη δια του Τύπου σε όσους αναφέρονταν στις «μαύρες λίστες» του Πανταγιά, για την υπόθεση Οτσαλάν. Κάποιοι εκ των θιγομένων κατέθεσαν μήνυση και αγωγή την οποία κέρδισαν. Η προσωπική περιουσία του ΜΒ βρέθηκε σε κίνδυνο. Οι τότε φίλοι του εκσυγχρονιστές από όλα τα κόμματα τον εγκατέλειψαν. Ο ΜΒ βρέθηκε μόνος του να αντιμετωπίσει την μήνη όσων είχε αδικήσει.

Έτσι μάλλον για να εκδικηθεί, και υπό την πίεση των μηνυτών, έδωσε στην δημοσιότητα την ακόλουθη δήλωση-μνημείο για τα όσα υπέστη η ελληνική κοινωνία κατά την επταετία Σημίτη και ταφόπλακα της ελληνικής δημοσιογραφίας κατά την ίδια περίοδο, αποκαλύπτοντας ένα ολόκληρο δίκτυο παραπληροφόρησης και συκοφαντίας και μηχανισμούς δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων. Όταν δηλαδή η ενημέρωση είχε καταντήσει μοχλός προπαγάνδας και παραπληροφόρησης γνωστών και άγνωστων κέντρων εξουσίας, υπό την πολιτική προστασία του Σημίτη:

Η ΔΗΛΩΣΗ

Αισθάνομαι την ανάγκη μετά από διάστημα πέραν της διετίας και συνεχείς δικαστικούς αγώνες να περατώσω μία σοβαρή εκκρεμότητα που ταλανίζει εμένα αλλά και άλλους.

Όντως

α) με τα τέσσερα δημοσιεύματά μου στην «Εξουσία» στις 21-2-99, 1-3-99 και 11-3-1999 με τίτλους «Συμμορίες και συμμωρίες Ι», «Συμμορίες και συμμωρίες ΙΙ», «Συμμορίες και συμμωρίες ΙΙΙ» και «Το παρακράτος θεσμός ισχυρότερος του κράτους»,

β) με την συνέντευξή μου στον κ. Νικήτα Λιοναράκη στην εκπομπή του Α΄ Προγράμματος της Ε.ΡΑ. "Γειτονιές της Ελλάδας" στις 24-3-1999, κατόπιν προσυνεννόησης μαζί του για το περιεχόμενο αυτής, αφού άλλωστε γνώριζε την διένεξή μου με τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη και το "Δίκτυο 21" και

γ) με δήλωσή μου που δημοσιεύθηκε σε άρθρο της "Αυριανής" στις 3-10-1999, προσέβαλα την τιμή και την υπόληψη του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη.

Με τα δημοσιεύματα και τις δηλώσεις μου αυτές επετράπη δυστυχώς να αιωρούνται απαράδεκτες και αδικαιολόγητες από τα πραγματικά γεγονότα αμφισβητήσεις για την ακεραιότητα του χαρακτήρα, τον πατριωτισμό, την κοινωνική, πολιτική και επαγγελματική εντιμότητα και αξία του, ενώ συχνά στα άρθρα μου και στην παραπάνω συνέντευξη μου στο Α' Πρόγραμμα χρησιμοποίησα ύβρεις, όπως «παρακρατικός», «φωνασκούντες κακούργοι των media», «νευροπαθείς ψευδοπατριώτες» κ.α., που αδίκησαν και πρόσβαλαν τον κ. Κρανιδιώτη, ενώ αναφέρθηκα σε γεγονότα που ήταν αναληθή ή ενέπλεξα τον κ. Κρανιδιώτη σε επιλήψιμες δραστηριότητες και ενέργειες , με τις οποίες ουδεμία σχέση είχε. Έκανα επίσης τις εν λόγω δημοσιεύσεις και δηλώσεις, μεσούσης της υπόθεσης Οτσαλάν, μετέχοντας σε ένα πολιτικό παιχνίδι παραπληροφόρησης και δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων, που δημιουργήθηκε από κατευθυνόμενες και ψευδείς "πληροφορίες", τους διακινητές των οποίων κωλύομαι ν' αποκαλύψω για ευνοήτους λόγους, αλλά και καλυπτόμενος από το δημοσιογραφικό απόρρητο.

Δηλώνω λοιπόν ότι τιμώ και σέβομαι τον κ. Φ. Κρανιδιώτη ως άνθρωπο, ως ενεργό πολίτη και ως επαγγελματία δικηγόρο και του ζητώ συγγνώμη για τις προσβολές και τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς και τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς που του απηύθυνα με τα άρθρα μου, τις δηλώσεις μου και την ραδιοφωνική μου συνέντευξη.

Τα αυτά ισχύουν και για το σωματείο "Κεντρική Ομάδα 21 - Δίκτυο 21 - Κίνηση Πατριωτικής Αφύπνισης", καθώς και για τους κ.κ. Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελο Τσίρκα και Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη, τους οποίους επίσης σέβομαι και τιμώ για την εντιμότητα, την σοβαρότητα και τον πατριωτισμό τους. Ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκα από τους αρχιτέκτονες αυτής της εκστρατείας λάσπης με τις κατευθυνόμενες ψευδείς "πληροφορίες" με το συκοφαντικό περιεχόμενο, στην οποία δυστυχώς δέχθηκα να συμμετάσχω τυφλωμένος από την πολιτική μου πίστη σε αυτούς, με εξέθεσε ανεπανόρθωτα και με υπέβαλε σε μία δικαστική περιπέτεια, στην πορεία της οποίας οι "φίλοι" μου, αφού υπέθαλψαν τα παραπάνω, με εγκατέλειψαν.

Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 2001 Μανώλης Βασιλάκης Τ. 47, Νέο Ψυχικό (υπογραφή)

Σημειώνεται ότι ο ΜΒ απολύθηκε από την εφημερίδα «Εξουσία», αμέσως μετά την υποβολή μηνύσεων, για να προσληφθεί βέβαια λίγο αργότερα στο «Βήμα», όπως λέει ο ίδιος, με προσωπική πρόσκληση του τότε διευθυντή του Σταύρου Ψυχάρη. Δύο χρόνια αργότερα ο Δ. Ρέππας τον απέσπασε από το Γυμνάσιο Αυλίδας όπου εργαζόταν παράλληλα ως καθηγητής, στο Πολιτικό Γραφείο του Υπουργού Τύπου. Μετά κατέληξε στην Απογευματινή του των εκσυγχρονιστών, για να φύγει πάλι μετά τις υπερβολές του βιβλίου του "ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ", όπου δημοσίευσε λίστες δημοσιογράφων που εκφράστηκαν εναντίον των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.

.

Μετά τα όσα έχει υποστεί, λέμε ότι ο ΜΒ δεν αποτελεί τον πυρήνα των αποκαλύψεων μας. Τον αναφέρουμε απλώς και μόνο για την ιστορία των γεγονότων. Επίσης τα λεγόμενά του ότι δήθεν δικαιώθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (εδώ) γι αυτή την υπόθεση έχουν διαψευστεί. Το ΕΔ δεν ασχολήθηκε με την ουσία της υπόθεσης. (εδώ)

Έργα και ημέρες του σημιτικού εκσυγχρονισμού

Αυτά και άλλα πολλά, αποτελούν τον «σύγχρονο Παρθενώνα» των εκσυγχρονιστών του Κώστα Σημίτη. Μία ομάδα που έδρασε "συνωμοτικά" και επιβλήθηκε στην πολιτική σκηνή χρησιμοποιώντας ως ξενιστή το σώμα του ΠΑΣΟΚ το οποίο και κατέστρεψε μεταβάλλοντας το σε δεξιό νεοφιλελεύθερο κόμμα.

Μία κυβέρνηση που επικράτησε χάρις την κυριαρχία του επί των ΜΜΕ και όπως αποδεικνύουν τα παραπάνω, χάρις την δράση ενός καλοπληρωμένου δικτύου παραπληροφόρησης και ελέγχου της κοινής γνώμης, το οποίο εξαχρείωσε τους δημοσιογράφους και κατέστησε την δημοσιογραφία υποχείριο γνωστών και άγνωστων κύκλων εξουσίας.

Όπως οι μετεμφυλιοπολεμικες κυβερνήσεις διατηρούσαν την Μακρόνησο ως "νέο Παρθενώνα", η απολυταρχικής νοοτροπίας κυβέρνηση του Σημίτη, παρήγαγε τους δικούς της "εκσυγχρονισμένους Παρθενώνες", στέλνοντας στην πυρά αποδιοπομπαίους τράγους και μαύρα πρόβατα.